در واقع کنایه ای از تسلیم امر الهی شدن و پذیرش آن اتفاقاتی است که در زندگی برای انسان پیش می آید.در حقیقت خداوند هیچ گاه برای بندگان خود بد نمی خواهد و بدی هایی که پیش روی ما قرار می گیرند از سوء اختیار و اعمال ناشایست ما سرچشمه می گیرند؛ بنا براین ما باید تسلیم تقدیر الهی باشیم و بدانیم که اموری که خارج از اختیار ما پدید می آیند یقینا دارای مصلحت هایی هستند ولو ما نتوانیم بدان ها پی ببریم.در قرآن کریم هم موید این مطلب وجود دارد به عنوان نمونه در آیه 11 سوره نور این موضوع مورد اشاره قرار می گیرد و خداوند می فرماید:" در حقیقت، کسانی که آن بهتان [داستان افک‏] را [در میان‏] آوردند، دسته‏ای از شما بودند. آن [تهمت‏] را شرّی برای خود تصوّر مکنید بلکه برای شما در آن مصلحتی [بوده‏] است. برای هر مردی از آنان [که در این کار دست داشته‏] همان گناهی است که مرتکب شده است، و آن کس از ایشان که قسمت عمده آن را به گردن گرفته است عذابی سخت خواهد داشت. "[1]امام خمینی(ره) هم در ابتدای جنگ تحمیلی همین جمله را فرمودند و جنگ هم علیرغم آسیب های ظاهری ای که به جامعه وارد ساخت اما نتایج بسیار گرانبهایی را برای ایران به ارمغان آورد.

[1] إِنَّ الَّذینَ جاؤُ بِالْإِفْکِ عُصْبَةٌ مِنْکُمْ لا تَحْسَبُوهُ شَرًّا لَکُمْ بَلْ هُوَ خَیْرٌ لَکُمْ لِکُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ مَا اکْتَسَبَ مِنَ الْإِثْمِ وَ الَّذی تَوَلَّی کِبْرَهُ مِنْهُمْ لَهُ عَذابٌ عَظیمٌ (نور/11)